Mijn vader vond zijn baan prima. Afgelopen Pasen benadrukte hij nog eens dat hij vooral werkte om leuke dingen te kunnen doen. Werk viel daar in principe niet onder.
De hedendaagse teneur in hoogopgeleid Nederland is dat werk in de eerste plaats leuk moet zijn. Dat je jezelf moet kunnen ontwikkelen. We zijn steeds minder op zoek naar de zekerheid van een koophuis, een vaste baan en een goed pensioen.
Is hier sprake van een generatiekloof?
Ik denk het wel. Zelfontplooiing en passie zijn typisch woorden van mijn generatie. Zekerheid was het motto van de vorige. Onze generatie hoeft niet te rekenen op vastgoedwaarden die drie keer over de kop gaan. Vaste contracten worden net zo zeldzaam als aflossingsvrije hypotheken. Over dertig jaar kan niemand zich herinneren wat een pensioenfonds was. En aangezien we zullen moeten werken totdat dood of verzorgingshuis ons scheidt van onze baan, kan dat werk maar beter leuk zijn.
Ik denk tegelijk van niet. Geld verdienen en doen wat je leuk vindt hoeven elkaar niet uit te sluiten. In het ideale geval versterken ze elkaar zelfs. Waar heb je die zogenaamde zekerheid dan nog voor nodig?
Mensen zijn afhankelijk van zekerheid... Consistentie in hetgeen wat je uitdraagt en doet. Zonder enig vorm van zekerheid/structuur kan de mensheid niet overleven. Zekerheid biedt rust, overzicht & veiligheid. Misschien is jaren werken in hetgeen wat je niet leuk vindt, maar toch rust en vrede vinden wel de ultieme vorm van zelfontplooiing... Wie het weet mag het zeggen!
BeantwoordenVerwijderen